බොලාට සිංහල තේරෙන්නැද්ද...

අපට අපේ ජීවිතේ විවිධාකාර ආශාවන් තියෙනවා... සමහර වෙලාවට අහවලා වගේ වෙන්න... සමහර වෙලාවට අහවලා වගේ කතා කරන්න... තවත් සමහර වෙලාවට අහවලා වගේ හම්බ කරන්න... මං දන්නෑ... එක එකාට අනූව ඒ අශාවන්, කැමැත්තවල් සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වෙනවා... මේ ඒ මේ ආශාවන් වලින් ටිකක්... එකෙක් ආසාකරන දේට තව එකෙක් ශාප කරන්න පුලුවන්... එකෙක් ලබාගන්න හීන මවන දේ තව කෙනෙක්ට වැඩකටම නැති දෙයක් වෙන්න පුලුවන්... ඒ වගේම තමා තව එකෙක්ගෙ හීනයක් තවත් එකෙක්ට පිස්සුවක් වෙන්න පුලුවන්... විහිලුවක් වෙන්න පුලුවන්... එහෙම තමා... ඒ එක එකාගේ කැමැත්ත... ආසාව... හැබැයි මේ හීන වලට එක එක පාට දීලා ඒක ලස්සන කරගන්න එක අපේ වැඩක්...

සමහර ආසාවල් තියෙනවා ඒවට යන්න අපට ගොඩක් කැප කිරීම් කරන්න වෙනවා... ගොඩක් ඉගෙන ගන්න වෙනවා... එක්කෝ ගොඩක් පුහුණුවෙන්න වෙනවා... එහෙම තමා... ඒක තමා ජීවිතේ... ඔක්කොම අතට දුන්නොත් ජීවිතේ බෝරිං වෙන නිසා අපට ජීවත් වෙන එක ආස කරන්න, අපට ජීවත් වෙනවා කියලා දැනෙන්න ජීවිතේ අපට ලස්සන ආසාවල් ඇති කරනවා... ඊට පස්සේ අපි කොහොම හරි ඒ හීන පාට කරනවා...

මම සිංහල බෞද්ධ... මම ඒක කිව්වේ පොඩ්ඩක් උජාරුවෙන්.. මම මේ හීනයක් අස්සට අහවල් මගුලට සිංහල ගාවගත්තද කියලා බැලුවා නේහ්... හරි බං එල... කියෝගෙන පලයන්... උබට තේරෙයි... මේක කියෝන උබ සමහර විට බෞද්ධ වෙන්න ඇති... සමහර විට වෙන ආගමක වෙන්න ඇති... හැබැයි උබ සිංහල ජාතිකයෙක්... ඒ කියන්නේ උබගේ භාෂාව සිංහල... උබ කතා කරන්නේ සිංහල, උබ හැදෙන්නේ වැඩෙන්නේ සිංහල පරිසරයක... මට මේක කියහන්... උබට වටින්නේ සිංහලද, ඉංග්‍රීසිද? උබ සමහර විට මම අපේක්ෂා කරන උත්තරේ දෙයි... හැබැයි හිතට අවංකවම හදවතට අවංකවෙලා උබ උබෙන් අහපං... උබට වටින්නේ සිංහලද? ඉංග්‍රීසිද?

අපට ජීවිතේ ජීවත් වෙන්න භාෂාවක් ඕනේ... භාෂාවක් කියන්නේ අදහස් ප්‍රකාශ කරන්න තියෙන එක්තරා මාධ්‍යයක් පමණයි... ඒක දැනුම මනින මීටරයක් නෙවේ... එංගලන්තේ, ඇමරිකාව වගේ රටවල හැමෝම කතා කරන්නේ ඉංග්‍රීසි.. එහෙමයි කියලා එහේ බූරු වැඩ කරන මෝඩයො නැතුව නෙවේ නේ... මෙහෙත් ඉංග්‍රීසි දන්න හැබැයි හොදට හිතලා මෝඩ වැඩ කරන කිසිදෙයක් හරියට කරගන්න බැරි වුන් නැතුව නෙවේ නේ... ඕනෙම නන් බලහන් දේශපාලනේ... ඕනේ තරම් උදාහරණ තියෙයි... (ඔක්කොම නෙවේ... බහුතරය)

ඉංග්‍රීසි මනුස්සයෙක් එක්ක ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරන එක ලෙසටම ලේසියි මේ අපේ ලංකාවේ ගොඩ සුද්දෝ එක්ක කතා කරනවට වඩා... මෙහෙම ගන්නකෝ ඉංග්‍රීසි මොකුත් බැරි මනුස්සයෙක් සුද්දෙක්ට තමා අදුන්වලා දෙනවා... "I....... Piyasoma..You?" දැන් grammer එක්ක හරියටම බැලුවෙත් මේක "I am Piyasoma, what is your name?" වගේ එකක් වෙන්න එපැයි... හැබැයි බොලාට මේක තේරුනා නේහ්? අවුලක් නෑනේ... දැන් ඔතන සුද්දෙක් හිටියනන්  බලන්නේ මූ මොනාද මේ කියන්නේ... ආහ් මූ මේකනේ කියන්නේ කියලා උත්තරේ දෙයි "I am James" වගේ එකක්... හැබැයි ඔතන සිංහල එකෙක් උන්නානන් මුලින්ම කරන්නේ අරූට හිනා වෙන එක... ඇයි ඌට ඉංග්‍රීසි බෑ නේ... එතකොට ඌ කරන්නේ අරූගේ එකේ වැරදිත් හදලා "යකෝ පුලුවන් සිංහලෙන් කියපං" කියලා තවත් කාටහරි කියලා විහිලුත් කරලා අර මනුස්සයට ඉන්න නැති කරන එක... ඉතින් ඒ යකා ආයේ මලාට ඉංග්‍රීසි කතා කරයි ද? නෑ...

අපි කැම්පස් ආපුම කාලේ අපටත් තිබ්බේ intensive course එකක් ඉංග්‍රීසි... අපේ උන්ට තිබ්බ ලොකුම අවුල ප්‍රසන්ට් කරන්න... නැත්නන් ඉදිරිපත් කරන්න බයයි... ඇයි? අනිත් වුන් හිනා වෙයි කියලා... මචං... ඉංග්‍රීසි කියන්නේ එක්තරා භාෂාවක් විතරයි... ඕක බැඳගෙන අදහන්න ආගමක් නෙවේ... ඉස්සර චීන්නුන්ට එක ඉංග්‍රීසි වචනයක් බෑ... එහෙමයි කියලා උන් ඔක්කොම අතෑරලා දාල ලෝකෙන් හැංගුනාද? නෑහ්... උන්, ඉංග්‍රීසි යන්තන් හරි පුලුවන් අපටත් වැඩිය ඉස්සරහට ගිහින්... ජනගහනය අඩු කරන්න චීන එක පවුලකට එක ළමයෙක් හදන්න තිබ්බ සීමාව දැන් ළමයි දෙන්නා වෙලා ඇයි? ජනගහනය අඩු වෙලාද? නෑහ් උන්ගේ ආර්ථිකය ශක්තිමත් වෙලා... හැබැයි සුද්දා තමාගේ අම්මා අප්පා කියලා හිතන් අම්මට අම්මා නැතුව මමී කියන තාත්තට කටක් ඇරලා තාත්තා, අප්පච්චි නැතුව ඩැඩී කියන කලු සුද්දට දැන් මක් වෙලාද?

අද අපේ සමාජයේ තියෙන සාමාන්‍ය මතය තමයි පොරක් වෙන්න නන් ඉංග්‍රීසි දැනගන්න ඕනේ... උබට මොනවා නැතත් ඉංග්‍රීසි දන්නවනන් අන්න බං... උබ මරු.. උබ තමා පොර... ඔක්කොටම කලින් උබලගේ ඔය ඔලුවල තියෙන මැටි ටික අයින් කරලා මොලෙන් හිතහන්... භාෂාවක් කියන්නේ උබලට තේරෙන්න කතා කරන්න ඕනේ කරන දෙයක් විතරයි... යකෝ උබලා දුක් වෙන්න ඕනේ උබලට ඉංග්‍රීසි බෑ කියන්න නෙවේ... උබලට සිංහල බෑ කියන්න... උබලා සිංහල රටක ඉපදිලා සිංහල ආචාරධර්ම පද්ධතියක් ඇතුලේ හැදිලා වැඩිලා පිනට ඉගෙනගෙන ඉංග්‍රීසි හොදයි කියනවනන්... උබලා හදපු වදපු මවට කොහොම සලකයිද! 

ඔය ඔක්කොම පැත්තකින් තියහන්... අම්මයි තාත්තයි මමී ඩැඩී concept එකේ ඉදන් දරුවව පොලවේ පය ගහලා ඉන්න විදියට හදන්න බෑ... මුලින්ම පොලවට බැහැලා පොලවේ පයගහලා ඒ විදියට ජීවත් වෙන්න... සිංහල සංස්කෘතිය කියන්නේ මහා වටිනා සංස්කෘතියක් බටහිර සංස්කෘතිය අපි බේරන්න යන්න ඕනේ නෑ... ඒවා බේරගන්න ඉන්න එවුන් පඳුරකට ගැහුවම 60, 70ක් දෙනා විසිවෙනවා... උබ උබගේ සංස්කෘතිය අගයපං... එතකොට ඒක බේර ගන්න ඕනේ කියන හැගීම නිකන්ම ඇගට එනවා... 

සිංහල කියන්නේ තව අවුරුදු 600 ඇතුළත නැතිවෙලා යන ජාතින් 24න් එකක් කියලා අද උදේ අපේ සර් කිව්වා.. සමාවෙන්න මට ඒකේ මූලය මතක නෑ... අවුරුදු 600ක් එපා බං.. අවුරුදු තව 60ක් වත් මේක තිබ්බොත් ලොකු දෙයක්... අසාද් සාලි වගේ උන්ට බැන බැන උන්නා කියලා ජාතිය බිහිවෙන්නේ නෑ... සේරටම කලින් තමාගේ ආගමට ජාතියට ආදරේ කරන්න ඉගෙන ගනින්...

අපට ඉංග්‍රීසි ඕනේ අපේ හීන හැබෑ කරගන්න විතරයි... අපට ඉංග්‍රීසි අපේ ලේ මස් ඇට නහර වලට ඔබ්බවන්න ඕන නෑ... ඒක නිකන් භාෂාවක්... අපට ලෝකේ ජයගන්න ඉංග්‍රීසි ඕනේ... අනිවාර්යයෙන්ම ඕනේ හැබැයි ඒක එතනින් ඉවර කරහන්... උබට ඕනේ වෙලාවට ඒක පාවිච්චි කරහන්... ඒකෙන් උබේ හීන වලට පාට දෙන්න... එතනින් එහාට ඉංග්‍රීසි ඇගට ආරෝපණය කරගෙන අඩි 10ක් උඩින් යන්න තියාගන්න එපා... උබ එක තැනකින් ඒක නිසා පොරක් වෙයි... හැබැයි මතක තියාගනින් තව තැනකදී උබව නැතිම කරලා දාන්නෙත් ඔය ඔලුව උඩ තියාගන්න පුහු ආටෝපයයි, පුහු මාන්නයයි... 

අනිවාර්යයෙන් හීනයක් කියන්නේ එසේ මෙසේ එකක් නෙවේ... ඒක උබට අහස අල්ලන්න තියෙන ආසාවක්... අන්න එතනට ගිහින් උබ පොළවට බැහැලා වටපිට බලපං... පාර අතුගාන අහිංසක අම්මගේ ඉදලා රටේ ලොකුම පුටුවේ ඉන්න එකා වෙනකන් උබට ගරු කරයි... හීන වලට පලයං... ඒත් ඊට කලින් මනුස්සයෙක් වෙයන්... අන්න එතකොට ජාතිය ආගම එක්ක මනුෂ්‍යත්වය තියෙද්දී උබට "පොරක්" වෙන්න පුලුවන්...

උබලා මොනා කිව්වත් වැඩිහිටියෝ දරන්නේ උඩ වගේ ගොඩේ අදහස් නන් මට උබට වෙන මොකුත් කියන්න නෑ... කියන්න තියෙන්නේ කොන්ඩෙයි රැවුලයි වවාගත් පමණින් කෙනෙක් රැඩිකල් නොවන්නාක් මෙන්ම ඉංග්‍රීසි ටිකක් දිව ගාගත් පමණින් කෙනෙක් "පොරක්" නොවන බව ඔබේ හයහතර නොදත් වැඩිහිටියාට කියාදෙන්න..

උබට සදා ජය...

- අභි_සරා